o Tesli co jeździ metrem

Miejski pies ma miejskie życie. 

Przez swoją obsesję na temat przebywania z psem, zrobiłam z Tesli psa przewodnika ;)

Przed zdecydowaniem się na kupno psa, zobowiązałam się, że mój pies nie będzie siedział sam w domu dłużej niż 6h. Nie chodzi tu tylko o obowiązek i poświęcenie, ja po prostu chce mieć psa aby z nim przebywać, by był częścią mojego życia, mojego każdego dnia. Nie chce osądzać innych, którzy zostawiają swoje psy w domu kiedy wychodzą do pracy. Ja zwyczajnie tak postanowiłam i tego chce się trzymać.

Początkowo, jeździłam do biura tylko na 4h, a resztę pracy przynosiłam do domu. Jednak ten wariant kiepsko się sprawdził i okazało się, że jestem niezbędną w biurze pełne 8h. Przedtem gdy było więcej pracy, to wpadałam z Teslą okazjonalnie do studia. Wszyscy bardzo polubili sunię, więc nie było żadnych sprzeciwów, aby zamienić to w codzienność.

I tak od 1 października wróciłam znów na pełen etat. Teraz codziennie, od poniedziałku do piątku pokonujemy z Teslą ponad godzinną trasę komunikacją miejską. Może wydawać się to dość skomplikowane, ale i tak to najwygodniejsza i najtańsza opcja aby dostać się z Bemowa na Kabaty. Można oczywiście jeszcze jeździć samochodem, ale przy dzisiejszych cenach benzyny pokonywanie 5x w tygodniu 40km to jednak zbyt duża suma.


Jako, że nie mamy bezpośredniego połączenia, a przesiadanie się w centrum grozi zdeptaniem, wykombinowałam taką trasę:


Najpierw autobusem nr. 184 dojeżdżamy na Młociny, gdzie wsiadamy w pociąg i przejeżdżamy calutką linie Metra.

W autobusie staramy się przycupnąć w miejscu przeznaczonym dla wózków (jeśli oczywiście żaden nie potrzebuje tam stanąć). Za to w metrze, też polujemy na konkretny fragment wagonu. Pisze polujemy, bo gdy otworzono most północny i wakacyjny luz się skończył, już na pierwszej stacji robi się tłoczno. Nie lubię się przepychać, jednak jadąc z psem muszę, bo inaczej zgnietliby mi Teslę. Najlepszym rozwiązaniem jest stanąć na skraju, gdzie łączą się dwa wagony. Tesla kładzie się pod drzwiami, a ja chowam się za książką. Z reguły chciałabym, aby ludzie uśmiechali się na widok psa, ale nie ukrywam też, że odpowiada mi dystans jaki mają, gdy widzą Teslę. Bezlitośnie pchają się w moim kierunku, ale gdy tylko zobaczą czarnego, dużego psa, nagle się zatrzymują ;) więc nie mamy problemu z miejscem. Czasem jednak, gdy ktoś sympatycznie zareaguję, to pozwalam pogłaskać albo wdaję się wciągnąć w pogawędkę. Naprawdę różni ludzie się zdarzają.

Tesla od początku zachowywała się wyjątkowo grzecznie w komunikacji. Teraz już w ogóle kaganiec jej nie przeszkadza, a jeśli uda jej się wygodnie ułożyć, to całą trasę przesypia :)

Bardzo się cieszę, że sunia codziennie mi towarzyszy. Widzę, że lubi jeździć do pracy. Rano gdy się szykuję, ochoczo za mną drepta, a jak wchodzimy do biura, macha ogonem na widok innych współpracowników. Jestem spokojna widząc zrelaksowaną, śpiącą pod biurkiem Teslę, Dodatkowym atutem jest fakt, że grzeje mi stopy :D Popołudniami wyskakujemy sobie na 10/20 minut (w zależności ile mam pracy). Jest to świetny sposób aby się zrelaksować i odetchnąć od upierdliwych klientów.

W drodze powrotnej do domu, wysiadamy z autobusu 2 przystanki wcześniej i robimy sobie dodatkowy spacer. Dzięki temu Tesla jest przynajmniej 4 razy na dworze.

Wiele ludzi mi się dziwi, dlaczego tak podstosowywuje swoją pracę pod psa. Ja jednak jestem szczęśliwa mając swoją towarzyszką u boku. Z resztą nie każdy ma taką możliwość aby móc zabierać pupila ze sobą do pracy. Dlaczego więc, gdy moje szefostwo się zgadza miałabym z tego nie skorzystać? :)

taki mniej więcej jest stan w okolicach Centrum

a tak Tesla się zachowuję w biurze przez 3/4 dnia :)