poniedziałek, 23 listopada 2015

Jak to jest być psem rodzinnym?


Bardzo chciałabym móc usłyszeć od Tesli, jak ona się odnajduję w tej nowej roli... A może bezpieczniej jest nie znać odpowiedzi?... Minęło już prawie półtora roku, mamy już pewne doświadczenia, różne etapy za nami, są pewne przemyślenia... Choć mały człowieczek ciągle się zmienia i co chwile stawia nowe wyzwania przed naszą psią-niańką.

Miało nie być o dzieciach, ale nie da się ukryć, że póki co, gdzie ja tam i maluch, więc moje wspólne życie z Teslą jak na razie zamyka się w tym trójkącie. Kiedy to się zmieni?... Nie wiem... Aktualnie potrzebuje być blisko synka, a czy on tak bardzo nadal potrzebuje mnie? Z nową nabytą umiejętnością, już zaczyna puszczać mą rękę i wybiera własne ścieżki. Może niebawem da znać, że koledzy na placu zabaw są ciekawsi?, niż ciągle mama tu, mama tam... się okaże...

Ale w sumie ja nie o tym... Wróćmy do naszej Tesli. Zdecydowanie należy stwierdzić, że gdy przychodzi na świat dziecko, to wieeeeele się zmienia. Jeszcze raz podkreślę jak bardzo jestem zadowolona, że w pierwszej kolejności w naszym domu pojawił się pies! O tych wielu zaletach pisałam już we wcześniejszym poście, jednak z kolejnym i kolejnym dniem przekonuję się, że wchodząc w nową i niezwykle trudną rolę matki, wspaniale jest mieć u boku psa z którym się już dobrze znasz. Znajomość podstawowych komend "zostaw", "do mnie", "stój" czy prostego "idziemy" to absolutne minimum gdy mając na rękach dziecko potrzeba jest "bezsmyczowo" pilnować psa. Mimo wszystko wyszkolony pies to jedno a pewność wzajemnych charakterów to drugie.

"Wózek? - tak! tak! będzie spacer!"
Na skojarzenie czterokołowca z wyjściem na dwór nie trzeba było oczywiście długo czekać. Co prawda nie chodzimy już w te same miejsca, czasem trzeba się dostosować pod potrzeby maluszka, to jednak sądzę, że możliwość porządnego popołudniowego spaceru spokojnie moją Teslę satysfakcjonuje.

Jako, że wydeptane ścieżki standardowych psiarzy musiałam zamienić na wyłączne poruszanie się po chodnikach, musiałam szybko przerzucić się na inny rodzaj smyczy - czyli Flexi. Przedtem miałam bardzo mieszane uczucia to tego gadżetu, ale nie miałam specjalnie wyjścia jak po prostu przetestować. Kto ma labradora albo po prostu psa myśliwskiego ten wie jak pokrętna trasa tych wszędzie węszących psów jest. Nie da się ukryć, że rozciągliwa smycz (nasza 8m) daje psu więcej swobody. Prowadzenie na lince nie wchodzi w grę, gdy pies idąc przed wózkiem nagle postanawia zmienić stronę chodnika. Flexi po prostu przekładam nad i nie ma problemu. Jednak dobrze, że wcześniej już obie miałyśmy do czynienia z długą smyczą. Tesla miała już dobrze opanowane odplątywanie się zza drzewa/znaku drogowego itp. Niczym pies przewodnik w większości wypadków umie odpowiednio zaplanować aby "z mojej" strony ominąć przeszkodę.

Jedną z większych zalet spacerów malucha z psem, jest znacznie częstsze spacerowanie - czyli niezależne od pogody.  Nie ma że pada! Hartujemy się! Przez całe 17 miesięcy, gdy pon-pt jestem w domu sama z synkiem nie miałam jakiś wyjątkowych problemów aby wyprowadzić Teslę. Fakt faktem, że mam sporo szczęścia, że mój maluch nie miał nigdy gorączki, wykluczającej wyjście z domu oraz nie zdarzył się nam dzień gdy lało non-stop. Czasem spacery były po prostu krótsze, ale mimo wszystko zawsze był.Wielu znajomych od początku patrzyli na mnie z podziwem jak ja ogarniam jednocześnie spacer z wózkiem i z psem. To jest nic, prawdziwa trudność zaczynają się gdy trzeba w ręku mieć wózek, psa i jeszcze parasol! To dopiero wyższa szkoła jazdy ;D

Wychodząc na spacery z dzieckiem i jednocześnie z psem, trochę odróżniam się od standardowej mamuśki. Mianowicie nie mogę (i dobrze!) załatwić przy tego wyjścia z domu zakupów/poczty i tego podobnych spraw. Na szczęście mam wspierającego męża oraz zakupy z dostawą pod drzwi ;D Dzięki temu możemy cały ten spacerowy czas poświęcić na przyjemną przechadzkę na powietrzu, ja nie muszę wystawać nerwowo w kolejkach a potomek stykać się z milionem hipermarketowych zarazków. Co prawda mając obowiązek w postaci psa, nie mogę wyskoczyć na całodniowe wyjście, ale nie jest to przecież żadna nowość.

Wózek stał się w pewnym sensie czymś w rodzaju tarczy oddzielającej od zagrożenia. Jeśli widzę z daleka, że ewidentnie sytuacja zapowiada trudne do ominięcia napięte obydwa psy, np idąc wąskim przejściem, najlepiej jest ustawić mi Teslę po odpowiedniej stronie wózka, co daje mi przewagę w powstrzymaniu jej szarży na drugiego psa, a także ona prawdopodobnie ma większy komfort psychiczny mogąc się schować przed nieprzyjemną sytuacją.

Wraz z pozyskiwaniem umiejętności samodzielnego chodzenia przez mojego szkraba, spacery zaczęły stawać się pewnym wyzwaniem. Co prawda jak na razie, młodziak jeszcze z wózka mi nie ucieka, ale co się muszę nagadać to moje. Praktycznie nieustannie muszę odwracać jego uwagę, pokazywać rozmaite rzeczy aby tylko nie myślał o wysiadaniu ze swojego pojazdu. Przez to musimy być w ciągłym ruchu, praktycznie bez większych przystanków, aby nie było nudno. Tym samym moje skupienie w większości przeniosło się na synka i Tesla musi zadowolić się dynamicznym spacerem. Synek też musi pójść na pewnego rodzaju kompromis, ponieważ będąc z Teslą nie możemy iść na plac zabaw. Takie konkretniejsze, swobodniejsze wypady muszą czekać do weekendu, kiedy możemy iść na spacer w komplecie, razem z mężem.

Po cichutku,... na pazurkach...
Jedną z największą cechą labradorów a przede wszystkim samej Tesli jest to, że jest ona cichym, praktycznie nieszczekającym psem! Wyjątkiem bywa sytuacja gdy się czegoś przestraszy, ale kończy się to zazwyczaj na jednym niskim "woof". Umie się cieszyć wyłącznie przy pomocy merdającego ogona, podczas zabawy również nie wydaje żadnych uciążliwych hałasów. Jest to naprawdę niezwykle cenne podczas usypiania małego dziecka, gdy wystarczy, że tylko położę palec na ustach lub wypowiem szeptem "Ciii" a moja sunia już dobrze wie, że musi zachowywać się wyjątkowo spokojnie i bezszelestnie.

"Ja cie kocham, gdy Ty jesz"
Nie od dzisiaj wiadomo, że aby zdobyć serce laba to najlepiej jest trafić przez jego żołądek. Już przy pierwszym spotkaniu maluszka z naszą psiną dostała od niego w prezencie ukochane kabanosy. Także później podczas wspólnie spędzanych chwil Tesla otrzymywała jakieś drobne przekąski. Prawdziwa miłość zaczęła się wraz z samodzielnym jedzeniem stałych posiłków przez malucha. Sunia była zachwycona metody karmienia jaką jest tzw. BLW kiedy 1/3 posiłku ląduję zamiast w buzi to na podłodze ;) 

"To raczkuje!"... "To się do mnie zbliża"...
Początkowo noszone na rękach dziecko, czy spokojnie leżące w leżaczku/na macie nie robiło na Tesli specjalnie większego wrażenia i wydawało się, że w drugą stronę jest podobnie. Synek tylko zerkał bez większego entuzjazmu i obserwował naszego czarnego stwora. Jednak gdy nasze dziecię stawało się bardziej mobilne i mogło samodzielnie się zbliżyć do suni, była tym mocno zaskoczona. Początkowo trochę ją to przerażało. Spinała się, sztywniała, dlatego zawsze byłam obok i nie pozwalałam synkowi na zbyt długie przytulanki. Tesla dużo lepiej reagowała na jego dotyk, kiedy ja równocześnie ją głaskałam, jej ciało się rozluźniało i czuła się wyraźniej bezpieczniej. Tesla była trochę bardziej powściągliwa z odwzajemnieniem uczucia maluchowi. Jednak cieszę się bo ostatnio widzę znaczną poprawę i dużo lepiej znosi przytulanki i kontakt bezpośredni z małym dręczycielem.

W sieci można zobaczyć wiele filmików jak wiele rodziców bardzo ryzykuje na pozwalanie dziecku bawić się psem. Jest to naprawdę przykre jak mało osób jeszcze wie jak odczytywać sygnały CS, ale chociaż dobrze, że zaczyna się o tym głośno dyskutować. Wiele razy dziennie muszę dziecku powtarzać, że Tesla teraz "śpi"/ "odpoczywa"/"nie meczymy pieska", co najczęściej kończy się płaczem, ale musi on umieć przerywać nawet najmilszą zabawę, zwłaszcza że pies to nie jest rzecz-zabawka. Bardzo mi zależy na dobrych relacjach naszego synka i Tesli. Mimo, że sunia potrafi znieść bardzo dużo, jest niezwykle wyrozumiała, delikatna i ostrożna, to nigdy nawet na chwilę nie zostawiam tej dwójki samej bez nadzoru. Pies to zwierze, nawet najłagodniejszy! Nie będzie chciał zrobić krzywdy, ale wystarczy ból, brak możliwości ucieczki i może dojść do tragedii, a dzieci bywają nieobliczalne - muszą się dopiero nauczyć właściwego postępowania z psem. Jestem niezmiernie dumna z Tesli jak wspaniale umie znosić czasem uciążliwą miłość jaką obdarzą ją nasz synek. Sunia gdy ma po prostu dość, nie warczy, nie denerwuje się, po prostu wstaje i kładzie się metr dalej. Nie mogłabym wymarzyć sobie lepszej reakcji.

"Uczepił się jak rzep psiego ogona"
Od początku bardzo mi zależało, aby moje dziecko i mój pies połączyła mocna więź przyjaźni. Na każdym kroku zachęcam jedno i drugie do przyjaznego kontaktu. W chwilach gdy synek miewał jakieś swoje troski, niezadowolenia, niezawodnym sposobem było odwrócenie jego uwagi i skupienie jej na psie. Wystarczyło zapytać, "a gdzie jest Tesla?" lub zawołać aby przyszła i momentalnie zły grymas/płacz ustępował i pojawiał się chociażby niewielki uśmiech dziecka. Prawdopodobnie stąd jedno z pierwszych świadomie wypowiadanych słów u mojego synka było "Teta! Teta!" (czyli właśnie Tesla :) )

Z tygodnia na tydzień synek był coraz bardziej zakochany! Jego zainteresowanie, ciekawość obcowania z żywym stworzeniem bywa dość natrętna i dokuczliwa. Zwłaszcza w pierwszych miesiącach Tesla potrzebowała po prostu czasu aby oswoić się z zaczepiającym ją maluchem. Na szczęście otwiera się coraz bardziej i z dnia na dzień reaguje coraz bardziej radośnie na kontakt z synkiem. Obecnie gdy synek już swobodnie i samodzielnie chodzi potrafią się już ładnie razem bawić. Bierze zabawkę Tesli i ucieka z nią prowokując Teslę aby go goniła. Sunia początkowo nie reagowała starając się zachować ostrożność. Gdy zaczęłam ją delikatnie zachęcać aby włączyła się do zabawy, zaczeła czerpać z tego radość. Teraz pod moją kontrolą przeciągają się z zabawką. Filip rzuca jej aport i aż miło popatrzeć jak właśnie rodzi się pomiędzy tą dwójką wielka przyjaźń.


"Ja tu zostanę i nacieszę się ciszą"
Dopóki na dworze było chłodno, a maluszek jeszcze sam nie stawał nasze spacery to były głównie długie wędrówki. W okresie kiedy jeszcze dodatkowo synkowi zdarzyło się zasnąć w wózku potrafiliśmy łazić 2,5-3h. Jednak wraz z nadejściem wiosny a przede wszystkim przemieszczającym się już trochę szkrabem, zaczęłam po troszeczku pokazywać mu place zabaw. Niestety tam nie mogłam zabierać ze sobą Tesli. Zdarzało mi się widzieć przywiązanego psiaka do ogrodzenia, ale ja zarówno pod sklepem czy innym miejscem gdzie nie mogę nadzorować swojego psa, nigdy nie zostawiam. Początkowo było mi jej żal, że będę musiała ją odstawiać do domu, ale po tym jak namiętnie synek ciągle by przytulał i przytulał naszą Czarną to myślę, że taka chwila gdy może sobie zostać zupełnie sama w ciszy i spokojnie pospać, jej się przyda :)

Odnośnie azylu i miejsca odosobnienia, to w naszym mieszkaniu Tesla ma do dyspozycji dwa swoje posłania. Mimo, że maluch czasem dość często się jej naprzykrza to sunia mając dość, wstanie, odejdzie ale położy się metr/dwa dalej, ale nie ucieka do drugiego pokoju. Nawet jak kładę synka na popołudniową drzemkę często kładzie się na legowisku, które jest obok łóżeczka i chce być po prostu z nami. Tesla nigdy nie była specjalnie przytulaśnym czworonogiem, ale za to lubi być blisko człowieka.

"Razem na działeczce najlepiej jest"
Jak na razie nie mam żadnego problemu aby godzić opiekę nad synkiem i zaliczać dwa porządne spacery z psem. Jednak mieszkając w bloku, każde wyjście na dwór jest poprzedzone sporym szykowaniem się i pewnym zamieszaniem. Za to gdy jesteśmy u mamy na działeczce jest zdecydowanie wygodniej, nie trzeba ubierać psa czy prowadzić na smyczy. Szweda się po prostu za nami - taka prawdziwa naturalna wędrówka za właścicielem. Przy dobrej pogodzie spędzamy całe dni na dworze, a Tesla może swobodnie sobie chodzić gdzie chce, chociaż i tak kroczy za nami ślad w ślad :) Jest to bardzo wygodne i przyjemne rozwiązanie.

"Czy Ty mnie jeszcze kochasz?"
A jak się zmieniła moja relacja z Teslą? Nie zaprzeczę, że nie jest jest inaczej. Staramy się aby Tesla nie czuła się odsunięta na dalszy plan, jednak zdecydowanie od kiedy pojawił się synek, skupienie uwagi na psie jest "mniejsze"?... "inne". Tesla i ja uczymy się dzielić uczuciem z innymi. Niby nie kolejny szczeniak/nie kolejne dziecko w rodzinie, ale trochę jakby byli rodzeństwem, zabiegającym o naszą uwagę. Tesla bardzo dzielnie znosi zmiany w naszym domu, umie się dostosować. Czy jest to dla niej coś złego? Nie wiem tego do końca? Mimo wszystko wydaję mi się, że nasze relacje się poprawiły. Sunia jakby bardziej się "słuchała", częściej przychodzi się przytulić. Więcej na ten temat rozpiszę się w osobnym poście i chyba sama muszę dla siebie tą kwestię podsumować.


"Ja tu byłam pierwsza"
Mieszkamy w małym mieszkaniu i musieliśmy się nieźle nagłowić gdy nadszedł czas pierwszych przemeblowań (m.in. ze wstawianiem dziecięcego łóżeczka) zwłaszcza, że nie chciałam robić większych rewolucji tzn. przekładać Tesli legowiska spod okna, miejscówki która bardzo jej pasuje. Bez dwóch zdań dla mnie dziecko jest wyżej w hierarchii nad zwierzęciem, ale póki mogę staram się nie zmieniać pewnych przyzwyczajeń które Tesla miała jeszcze przed narodzinami maluszka.

Kiedy będziemy mieli okazje i możliwość zmiany lokum na większe na razie ciężko jest mi przewidzieć. Mam jednak w głowie myśl o tym, że przyjdzie taki czas kiedy synkowi będzie brakowało już własnej przestrzeni do zabawy, albo trzeba będzie w przyszłości dzielić pokój z rodzeństwem i obecna nasza wspólna sypialnia będzie musiała się zamienić w pokój dziecinny, to co wtedy z nocnym legowiskiem Tesli???... Mam nadzieje, że wraz z przeniesieniem jej legowiska-łóżka zechce spać z nami w salonie, a w dzień jeśli będzie tego potrzebowała zawsze będzie mogła położyć się pod jej oknem do obserwowania jak zwykle. Ale nauczona już doświadczeniem, za daleko w przód nie ma co wybiegać... kto wie co będzie za kilka miesięcy? może sytuacja diametralnie się zmieni i zamieszkamy zupełnie gdzie indziej?... Czas sam pokaże!






1 komentarz:

  1. Święta racja! Wspaniały wpis , taki wciągający !
    Zapraszam na mój blog !
    kudlata-lula.blogspot.com

    OdpowiedzUsuń